Dalhousie AC en een weekendje Cape Breton

Zoals in mijn vorige verslag al aangekondigd, dit keer maar eens wat meer over mijn school hier, Dalhousie AC. Voorheen was dit het NSAC (Nova Scotia Agricultural College) maar dat is opgegaan in Dalhousie, wat best een grote universiteit is hier. Oftewel ik volg dus les op de Agricultural Campus in Truro, waar veel verschillende gebouwen (die ver uit elkaar liggen) de school vormen. Waar er in Nederland vaak niet zoveel gebouwen zijn. Mijn lessen zijn vooral in Cox Institute en in dat gebouw hebben we ook een eigen IFB room. In ieder geval ben ik inmiddels aardig gewend aan de manier van les geven, dat gaat toch wat anders namelijk. Sommige leraren zijn erg gehecht aan hun titels (Dr. of Professor etc.), daar moet je soms nog twee keer over nadenken voordat je een leraar aanspreekt. Daarnaast heb je hier tijdens de periode vele kleinere opdrachten die bijdragen aan je eindcijfer voor dat vak in plaats van een toets aan het eind van het semester. Zo kan het ook zijn dat je erg goede cijfers voor je tussentijdse toetsen en opdrachten haalt, dat je de eindtoets niet hoeft te maken. Al met al zeker geen slecht systeem, maar het duurt toch 'ff' voordat je het door hebt.

Ondertussen ben ik dus al ruim 6 weken hier en heb al best veel gezien van de provincie Nova Scotia. Er zijn toch meer heuvels en bergjes dan ik verwacht had. Desondanks is het echt gaaf om hier door de omgeving te rijden en elke keer weer een nieuw meertje o.i.d. te ontdekken waar je een duik kunt nemen. Alhoewel het nu toch wat kouder begint te worden, was het laatst wel een heerlijke verfrissing om in Victoria Park te gaan zwemmen bij de watervallen.

Zo ben ik ook afgelopen weekend op pad geweest met 4 klasgenoten richting Cape Breton Island. Oftewel vrijdagsmiddag na de les de auto volgepakt met kampeerspullen, warme kleding, een fotocamera en veel goede zin. Het plan was om vrijdagsavond in de buurt van Fort Louisburg te gaan kamperen, om zodoende de volgende dag op tijd het Fort te kunnen bekijken. Een nadeel was dat het nogal snel donker werd, dus maar een afgestudeerde IFB'er gebeld die in Sydney (ja ja) woont. Daar een gezellige avond gehad om vervolgens de volgende ochtend op tijd naar Fort Louisburg te trekken. Dit is een oude vestingstad die deels is herbouwd en laat zien hoe er in 1740 geleefd werd. Best interessant en toch weer heel anders dan de Slag om Grolle. Hier een rondleiding gevolgd en een aantal kiekjes geschoten om daarna weer in de auto te stappen richting de Cabot Trail.

De Cabot Trail is een toeristische autoroute door de Cape Breton Highlands en is ongeveer 300 km lang. Dit is echt een prachtige route met veel mooie uitzichten langs de kust, beste aardige hoogteverschillen en veel bomen, heel veel bomen. Daar het niet mogelijk was voor ons om de route in een dag te rijden, hadden we onze tent opgezet bij de Mary Ann Falls. Een leuke waterval middenin de bossen tussen de coyotes, beren en elanden. Die avond gezellig met z'n vijven om het kampvuur gezeten met een goed glas whiskey in een gaaf decor. Helaas waren de weergoden niet zo vriendelijk en begon het te regenen, dus toen maar onder de wol gekropen en een paar uur geslapen. Zondagsochtend op tijd eruit, een aantal pogingen gewaagd om het vuur weer aan te krijgen, de spullen opgeruimd en van een 'heerlijk' pizza ontbijt genoten. Menno kon het niet laten om een duik te nemen bij de watervallen, het was mij toch te fris. Al met al om 9.30u hebben wij onze tocht voortgezet langs de vele kleine (vissers)dorpjes en gehuchten. Onderweg vaak gestopt om foto's te maken en om wat meer van het park te zien. Zo ook uitgestapt om richting Benjies Lake te wandelen en om misschien wel een Moose (eland) te spotten. Alleen is het nogal best lastig om tussen allerlei dode bomen en takken een gewei van een moose te spotten. Totdat Menno iets zag dat toch verdacht veel leek op een gewei, en het was er echt een. Om dit prachtige kolossale beest toch goed op de foto te krijgen, zijn we een stuk richting het beest gelopen. Van te voren waren we gewaarschuwd voor overstekende elanden, maar nu snapten we ook wel waarom. Dit wil je echt niet voor de auto krijgen. Nadat iedereen een flink aantal foto's had gemaakt, zijn we verder gelopen om wellicht nog meer elanden te zien. Helaas zonder resultaat weer richting de auto gelopen, maar toch blij om een eland in het echt te hebben gezien. Te bedenken dat veel Canadese klasgenoten nog nooit eentje in het echt hebben gezien. Toen we weer goed en wel weer in onze dikke Chrysler Cirrus (met een 2.4 liter motor) zaten, kwam er vanuit het niets een Moose oversteken. En ook in Canada kent men de regel: "Geef het door, verkeer van rechts incl. elanden gaat voor." Het bleek er niet een te zijn maar 3 in totaal, oftewel midden op de weggestopt en de camera weer te voor schijn gehaald. Toen deze vrolijke stoet veilig en wel de andere kant van de weg had bereikt, moesten we toch eerst even bijkomen van dit machtige verschijnsel. Gelukkig reden we maar 50/60 km per uur, anders hadden we de elanden wel van heel dichtbij kunnen bekijken. Daarna dus de rest van de route maar uitgereden richting Cheticamp, gauw een kop koffie bij Tim Hortons gehaald om vervolgens weer richting Truro te kachelen.

Aankomend weekend is er een lang weekend hier vanwege Thanksgiving, vrij vertaald is dat veel (kalkoen) eten en drinken. Maar a.s. vrijdagavond eerst maar eens een ijshockeywedstrijd bezoeken met de klas, eens kijken hoe ruig die sport nu werkelijk is.